Zaterdagochtend was het al weer tijd om al onze spullen bij elkaar te zoeken en het hotel in Tampa te verlaten. Onderweg naar het vliegveld hebben we ontbeten bij Waffle House. We moesten wachten op een tafeltje, het zat helemaal vol. Naast wafels kun je er ook een 'normaal' ontbijt krijgen. Toast met spek en eieren, hashbrowns, slappe koffie, pannenkoeken etc, maar ook een T-bone op de vroege morgen is geen probleem.
Het vliegveld van Tampa is verassend dichtbij, slechts een paar minuten van het hotel. De auto is weer schadevrij ingeleverd bij Alamo, en het inchecken verliep ook lekker vlot. Er was nog de mogelijkheid om voor $270 de vlucht van Chicago naar A'dam te upgraden naar Economy+, maar dat hebben we maar afgeslagen. Hadden we lekker goedkope tickets geboekt, zullen we alsnog de prijs opschroeven..
We gingen pas om 15.10 vliegen, dus we moesten nog ruim 2½ uur overbruggen.Tampa airport is niet zo groot, maar er zijn wel allerlei winkeltjes en restaurants om de tijd te doden. Er is ook gratis WiFi, dus we konden ook nog even internetten.
De vlucht naar Chicago verliep zonder problemen,ondanks de aangekondigde storm over de Golf van Mexico. Op O'Hare airport in Chicago hadden we een uur overstaptijd, maar dat was ruim voldoende. We hoefden niet naar een andere terminal, en de koffers zouden we pas in Amsterdam terug zien.
Tijdens het boarden voor de vlucht naar Nederland blijft het angstvallig stil op de stoelen om ons heen. We zaten op rij 38 in het midden, met slechts 1 rij achter ons. Op het laatste moment komen er toch nog wat mensen binnen, maar omdat die liever bij elkaar zitten hebben wij met z'n drieen 5 stoelen. Manon kan lekker liggen slapen, en wij hebben ook ruimte zat. Slapen lukt ons helaas niet, alleen een beetje dommelen. Om een uur of negen in de ochtend landen we op Schiphol, na een redelijk verlopen vlucht. Onderweg hadden we toch aardig wat turbulentie, waarschijnlijk veroorzaakt door Irene, die de week daarvoor voor veel problemen had gezorgd in N.O. USA.
De koffers laten even op zich wachten, maar dan kunnen we eindelijk naar huis. Met de touringcar van Hotel Schiphol A4 worden we weer bij het Valk hotel afgeleverd. Onze auto staat er nog, inpakken en wegwezen.
We hebben weer een geweldig vakantie gehad, met heerlijk weer. De temperaturen en luchtvochtigheid zijn ons erg meegevallen, hoewel het toch een stuk warmer was dan in november. Het reisschema hebben we ons in grote lijnen wel aangehouden, mede door de vooraf geboekte tickets en overnachtingen. Toch hebben we gedaan waar we zin in hadden, zonder te veel verplichtingen. Het dolfijnen spotten en Animal Kingdom bewaren we voor een andere keer,maar die hebben we ingeruild voor het zwembad, waar we deze keer wel veel gebruik van hebben gemaakt. Er is geen dag geweest dat we (vooral Manon met haar A-diploma) niet ergens in het water hebben gelegen. Hoogtepunten waren voor ons de boottocht bij Homosassa, en Cirque du Soleil. Seaworld en Aquatica blijven ook geweldig. Manon vond alles leuk zegt ze.
Of we de volgende keer weer naar Florida afreizen zal de tijd leren, het blijft in ieder geval een geweldige vakantiebestemming. Misschien dat we eens een ander deel van de USA gaan bekijken, want daar zijn we na 5 Florida reizen, afgezien van de vliegvelden in NY en Chicago,nog nooit geweest.
Bedankt voor het volgen en lezen van ons blog, en hopelijk tot een volgende keer.
Groetjes Alfons, Mirijam en Manon
maandag 29 augustus 2011
Just Cruisin'
Pfff wat een dag vandaag. We hebben de hele dag gevaren, gevist en gezwommen met de buren. We zijn om tien uur vertrokken uit Inverness, op weg naar Homosassa. Daar ligt de boot van de buren in een jachthaven. Koelboxen met drinken en de lunch voor elf personen aan boord, en we kunnen vertrekken. Eerst even langs de visboer voor een bakje garnalen, want die vinden de vissen lekker.
Op de Homosassa River mag je op bepaalde stukken niet zo hard varen, ivm de aanwezigheid van Manatees. Zodra we daar voorbij zijn kan het gas er op.En dan ook echt vol gas, want je mag zo hard als je wilt. Daarom stuurt Karel, want die is al bijna vijf... En hard varen is vet moeilijk, dus dat is echt een klusje voor hem. Hij heeft zelfs nog tijd om een leuke zender te zoeken op de radio, wat te drinken, en achterom te kijken.
Na zo'n 20 minuten varen we op de Golf van Mexico, waar we een geschikt plekje zoeken om voor anker te gaan. We willen een haai vangen vandaag, maar daarvoor moet je eerst met een garnaal een visje vangen om die weer aan de haak te doen. Het vissen wil niet lukken vandaag. Het water is erg troebel en ze willen niet bijten. Op een andere plaats het zelfde verhaal, weer niks gevangen. Er word nog wel gezwommen, want het water is lekker warm. Dan besluiten we om weer terug te varen naar Homosassa, om het aan het andere eind van de rivier te proberen, bij de bron.
Nu mag Manon sturen, want die is ook bijna vijf. Ze heeft ook geen enkele moeite de gashandel te vinden, en met een gangetje van zo'n 70 per uur stuurt ze over de zee.
Niet veel later zijn we bij de bron, waar we niet alleen zijn. Het is erg druk, dus zoeken we een beter plekje om te vissen. Er wordt een rubberband opgeblazen waar de kinderen op kunnen zitten, en vanaf kunnen duiken. De eerste Catfish wordt gevangen door een van de jongens. Het is een redelijk exemplaar van zo'n 30 cm, maar ze kunnen nog veel groter worden. Manon en de andere kinderen zwemmen de hele middag. We vangen nog een stuk of 5 Catfish, maar dan zijn de garnalen op.
Tegen een uur of 4 houden we het voor gezien, en gaan we terug naar huis. Mirijam en ik doen de boodschappen voor de afsluitende BBQ. We hebben een geweldig dag gehad in, op en bij het water. De kids lagen om 10 uur nog in het zwembad, en zijn nu helemaal gesloopt.
Morgen slapen we in het Hyatt Regency in Orlando, het zal ons benieuwen hoe dat zal zijn. Hopelijk hebben we zicht op het vuurwerk in Disneyworld.
Op de Homosassa River mag je op bepaalde stukken niet zo hard varen, ivm de aanwezigheid van Manatees. Zodra we daar voorbij zijn kan het gas er op.En dan ook echt vol gas, want je mag zo hard als je wilt. Daarom stuurt Karel, want die is al bijna vijf... En hard varen is vet moeilijk, dus dat is echt een klusje voor hem. Hij heeft zelfs nog tijd om een leuke zender te zoeken op de radio, wat te drinken, en achterom te kijken.
Na zo'n 20 minuten varen we op de Golf van Mexico, waar we een geschikt plekje zoeken om voor anker te gaan. We willen een haai vangen vandaag, maar daarvoor moet je eerst met een garnaal een visje vangen om die weer aan de haak te doen. Het vissen wil niet lukken vandaag. Het water is erg troebel en ze willen niet bijten. Op een andere plaats het zelfde verhaal, weer niks gevangen. Er word nog wel gezwommen, want het water is lekker warm. Dan besluiten we om weer terug te varen naar Homosassa, om het aan het andere eind van de rivier te proberen, bij de bron.
Nu mag Manon sturen, want die is ook bijna vijf. Ze heeft ook geen enkele moeite de gashandel te vinden, en met een gangetje van zo'n 70 per uur stuurt ze over de zee.
Niet veel later zijn we bij de bron, waar we niet alleen zijn. Het is erg druk, dus zoeken we een beter plekje om te vissen. Er wordt een rubberband opgeblazen waar de kinderen op kunnen zitten, en vanaf kunnen duiken. De eerste Catfish wordt gevangen door een van de jongens. Het is een redelijk exemplaar van zo'n 30 cm, maar ze kunnen nog veel groter worden. Manon en de andere kinderen zwemmen de hele middag. We vangen nog een stuk of 5 Catfish, maar dan zijn de garnalen op.
Tegen een uur of 4 houden we het voor gezien, en gaan we terug naar huis. Mirijam en ik doen de boodschappen voor de afsluitende BBQ. We hebben een geweldig dag gehad in, op en bij het water. De kids lagen om 10 uur nog in het zwembad, en zijn nu helemaal gesloopt.
Morgen slapen we in het Hyatt Regency in Orlando, het zal ons benieuwen hoe dat zal zijn. Hopelijk hebben we zicht op het vuurwerk in Disneyworld.
Abonneren op:
Posts (Atom)